บ้านของชาวญี่ปุ่น

บ้านของชาวญี่ปุ่น

สวัสดีค่ะ สำหรับบทนี้ดิฉันขอนำเสนอเกี่ยวกับเรื่อง บ้านของชาวญี่ปุ่นค่ะ ทำไมหรือคะ การที่เราเข้าใจเรื่องบ้านและที่อยู่อาศัย เป็นมันพื้นฐานที่ทำให้เราสามารถเข้าใจวัฒนธรรมและลักษณะของชาวญี่ปุ่นได้มากขึ้นไงคะ ดิฉันจึงขอเล่าสภาพบ้านญี่ปุ่นให้ฟังเท่าที่ดิฉันจะบรรยายได้ค่ะ

เมื่อพูดถึงบ้าน ทุกคนต้องอยากอยู่ในที่ที่สวยงาม ใหญ่โต สะดวกสบาย สะอาดสะอ้าน บรรยากาศดี ๆ เมื่อเปรียบเทียบประเทศบ้านของคนไทยกับประเทศญี่ปุ่น ดิฉันขอเรียนตามตรงว่าชอบบ้านของคนไทยมากกว่าญี่ปุ่นมากค่ะ ไม่ใช่ว่าบ้านของคนญี่ปุ่นไม่มีสิ่งที่ดิฉันกล่าวไปข้างต้น แต่รูปแบบซิคะ เวลาที่ดิฉันนั่งรถไฟไม่ว่าจะไปในตัวเมืองหรือชานเมืองดิฉันชอบมองออกไปทางนอกหน้าต่างและสังเกตสิ่งต่างๆ ที่ติดอยู่ภายในรถไฟ ดิฉันเห็นทรงแบบบ้านของชาวญี่ปุ่นมักเป็นทรงเหลี่ยม ๆ เป็นบล็อก ๆ หรือถ้าเป็นบ้านโบราณเราจะเห็นหลังคามีรูปแบบเหมือนศิลปะจีนแต่ไม่อลังการเท่า และผนังมีทั้งที่สามารถถอดแยกส่วนประกอบได้ หรือแยกส่วนประกอบไม่ได้ ภายในตัวบ้านโบราณจะมีคานที่ทำมาจากไม้เป็นท่อน ๆ ที่ขัดกัน การประกอบเช่นนี้เนื่องมาจากประเทศญี่ปุ่นมีภัยธรรมชาติคือแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นได้ทุกเวลารุนแรงบ้างไม่รุนแรงบ้าง ถึงขนาดที่ว่านักเรียนต่างชาติที่ไปที่ประเทศญี่ปุ่นแทบทุกคนจะได้รับการอบรมเรื่องภัยธรรมชาติชนิดนี้ ยังมีการจำลองให้อยู่ห้องที่มีแผ่นดินไหวระดับต่างๆ ให้เราได้เข้าไปลิ้มลองก่อนจะเจอะเจอของจริง ส่วนประตูจะเป็นบานเลื่อนโครงไม้และมีกระดาษสีขาวปิดไว้ เพื่อระบายอากาศที่อบอ้าวในหน้าร้อน

ในตัวเมืองคนญี่ปุ่นมักจะอาศัยอยู่อพาร์ทเม้นที่ก่อสร้างด้วยอิฐก้อนขนาดเล็กพอๆ กกับอิฐมอญบ้านเรา และเป็นอาคารที่ไม่ค่อยสูงนัก มีส่วนประกอบอีกอย่างหนึ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษคือกระจกหน้าต่าง ภายในกระจกมีลวดสานเป็นตาข่าย แต่ดิฉันเข้าใจว่ามันไม่ใช่กระจกจริงๆ น่าจะเป็นสารที่หล่อไช้ทดแทนกระจก นั่นแหละค่ะเหตุผลเดิมคือเสริมความแข็งแรงและป้องกันกระจกแตกเมื่อมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้น ทุกอาคารจะมีทั้งน้ำอุ่น น้ำเย็น ท่อส่งแก๊ส ไม่ได้ใช่แก๊สที่เป็นถัง ๆ อย่างบ้านเมืองเรานะคะ ส่วนในอพาร์ทเม้นต์ที่ราคาคอนข้างแพงนิดหนึ่ง ที่ประตูทางเข้าอาคารจะมีตัวรับสัญญาณและตัวส่งสัญญาณไปยังห้องหมายเลขต่าง ๆ แล้วเมื่อมีแขกมาเยี่ยมแค่เพียงกดปุ่มหมายเลขห้องพูดคุยกับคนในห้องได้ทันที คนในห้องสามารถกดสวิตซ์เปิดประตูให้คนที่อยู่ข้างนอกเข้าไปได้หรืออาจจะกดรหัสเพื่อที่ประตูนั้นแล้วสามารถมาสู่ห้องที่จะไปได้เช่นกัน

เมื่อเข้ามาภายในบ้านส่วนแรกที่เราจะพบคือบริเวณที่ภาษาญี่ปุ่นจะใช้คำว่า เก็งคัง หรือทางเดินตรงนี้จะเป็นที่ถอดรองเท้าและเปลี่ยนใส่สลิปเปอร์ ห้องรับแขกของชาวญี่ปุ่นมีหลายลักษณะแต่ดิฉันอยากเล่าลักษณะที่มักพบบ่อย ๆ คือ จะเป็นห้องที่ปูด้วยเสื่อแผ่นไม่ใหญ่นักหลายแผ่นเรียงต่อกัน ขนาดกว้างแค่ไหนแล้วแต่ความมีฐานะของแต่ละบ้าน โต๊ะตรงกลางมักจะเป็นไม้และมีเบาะล้อมรอบเอาไว้ปูนั่ง หรืออาจจะมีรูปแบบที่โต๊ะและมีเบาะนั่งแต่สามารถห้อยขาลงไปได้ และเมื่อถึงฤดูหนาวจะมีการเปิดฮีทเตอร์ ก็กินไฟน่าดูเหมือนกัน ห้องนอนญี่ปุ่นแบบมาตรฐานมักปูด้วยเสื่อเช่นกันและไม่ค่อยจะใช้เตียงตอนนอนจะปูด้วยฟุต้ง คือเบาะหรือฟูกอย่างบ้านเรา ที่มีการสวมปอกอย่างสวยงามแหละพับเก็บในตู้ที่มีประตูเลี่ยนขนาดค่อนข้างใหญ่เมื่อตื่นขึ้นหรือเลิกใช้ บ้านญี่ปุ่นค่อนข้างจะเรียบร้อยและเรียบง่าย

มาดูห้องน้ำกันบ้างค่ะ ห้องน้ำของบ้านชาวญี่ปุ่นมักจะมีชักโครกที่สามารถกดน้ำล้างก้นอัตโนมัติ ท่านคิดว่ายังไงคะถ้าดิฉันจะขอใช้คำว่ามันเป๊ะ น้ำที่ฉีดพ่นมาตรงเป้าค่ะ ทั้งน้ำอุ่นและน้ำเย็น ที่ฝานั่งชักโครกมักมีปลอกที่ทำจากผ้าขนหนูหุ้มอยู่ ที่พื้นจะมีผ้ารองโถไว้สำหรับเช็ดขาหรือรองขาค่ะ สะอาดน่าใช้จริง ๆ แต่แตกต่างโดยสิ้นเชิงกับห้องน้ำสาธารณะนะคะ ซึ่งดิฉันจะไม่ขอเล่าถึงลักษณะของห้องน้ำสาธารณะ ข้อดีของห้องน้ำสาธารณะคือมักจะมีห้องน้ำสำหรับคนพิการด้วย ซึ่งภายในห้องน้ำจะมีขนาดค่อนข้างกว้างขวาง ที่ผนังมีราวแสตนเลสเอาไว้ให้จับนอกจากนั้นยังมีปุ่มกดต่าง ๆ ที่มีอักษรเบลและรวมทั้งปุ่มอิเมอเจนซี เพื่อเรียกให้คนภายนอกห้องได้ยินเมื่อมีอุบัติเหตุหรือคนพิการในห้องน้ำต้องการความช่วยเหลือ

มาถึงตรงนี้ทุกท่านคงจะอยากจะไปพักที่บ้านญี่ปุ่นกันพอสมควร ไม่เป็นไรค่ะถ้ามีโอกาสไปประเทศญี่ปุ่นทุกท่านลองหาโอกาสไปพักแบบโฮมสเตย์แทนโรงแรมเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างก็ไม่เลวนะคะ ราคาก็ไม่แพงด้วยค่ะ

Author: Wraporn Santikunaporn